Bazen güneşin gerçekte ne kadar devasa ve güçlü olduğunu unutabiliriz , özellikle de bize gökyüzünde küçük bir küre gibi göründüğünde. Bununla birlikte, güneşin içinde, tüm güneş sistemi boyunca hissedilen yansımalara sahip olabilecek çok şey oluyor. Tabii ki, güneş sistemini olduğu gibi çalışır durumda tutan şey budur ve bize yaşamı sürdürmek için gezegende ihtiyaç duyulan desteğin çoğunu sağlar. Bu nedenle, güneşte meydana gelen güçlü olayların Dünya'yı etkileyebileceği mantıklıdır.

Dünyadaki tüm yaşam, varlığını güneşin radyan ısısına borçludur. Ama bu radyasyon kontrolden çıktığında ve milyarlarca ton yüklü güneş malzemesi aniden saniyede binlerce mil hızla yolumuza çıktığında ne olur? Dünya bir güneş patlamasından doğrudan bir darbe aldığında ne olur - ve yeterince güçlü bir tanesi bildiğimiz şekliyle gezegenimizdeki yaşamı yok edebilir mi?

Cevaplar karmaşık, ancak çoğu bilim adamı bir konuda hemfikir: Dünyanın manyetik alanı ve yalıtkan atmosferi, bizi en güçlü güneş patlamalarından bile son derece iyi koruyor. Güneş fırtınaları radar ve radyo sistemlerini kurcalayabilir veya uyduları devre dışı bırakabilirken, en zararlı radyasyon insan derisine dokunmadan çok önce gökyüzünde emilir.

NASA'nın Greenbelt'teki Goddard Uzay Uçuş Merkezi'nde Heliofizik Bilim Bölümü Bilim Direktör Yardımcısı Alex Young, "Güneş patlamasında üretilen tüm zararlı radyasyonu durduran çok kalın bir atmosfere sahip bir gezegende yaşıyoruz" dedi. Maryland. Young , 2011'de bir güneş patlamasının meydana gelmesinden korkan bir videoda , "Geçtiğimiz 10.000 yılda gördüğümüz en büyük olaylarda bile, etkinin atmosfere zarar vermek için yeterli olmadığını ve artık korunmadığımızı görüyoruz." Dedi. 2012'de dünyanın sonunu getirecek.

Yine de, tüm güneş patlamaları zararsız değildir. Dünya'nın manyetik alanı güneş radyasyonundan kaynaklanan yaygın ölümü engellerken, bir parlamanın saf elektromanyetik gücü, dünyadaki elektrik şebekelerini, internet bağlantılarını ve diğer iletişim cihazlarını bozabilir, bu da kaosa ve hatta potansiyel olarak ölüme neden olabilir. NASA ve diğer kurumlardaki uzay hava durumu uzmanları bu tehdidi ciddiye alıyor ve potansiyel olarak tehlikeli faaliyetler için güneşi yakından izliyor.

Güneş patlamaları nelerdir?

Güneş patlamaları , güneşin manyetik alan çizgileri gergin ve büküldüğünde meydana gelir ve güneşin yüzeyinde devasa, gezegen boyutunda elektromanyetik enerji fırtınalarının oluşmasına neden olur. Bu fırtınaları güneş lekeleri olarak bilinen soğuk, koyu lekeler olarak görebiliriz. Güneş lekelerinin etrafında, devasa manyetik alan çizgileri kıvrılır, kıvrılır ve bazen kırılır, güçlü enerji flaşları veya güneş patlamaları yaratır.

WordsSideKick.com'ın daha önce bildirdiği gibi, bir güneş patlamasından gelen enerjinin çoğu, ultraviyole ve X-ışını ışığı olarak yayılır. Bununla birlikte, bir parlamanın yoğun enerjisi, güneş atmosferinde yakındaki gazı da ısıtarak, uzaya koronal kütle atılımları (CME'ler) olarak bilinen devasa yüklü parçacık bloklarını fırlatabilir. Parlayan bir güneş lekesi Dünya'ya bakarsa, ortaya çıkan CME'ler bize doğru patlar ve genellikle gezegenimize 15 saatten birkaç güne kadar herhangi bir yerde ulaşır.

CME'leri duymuş olsanız da olmasanız da, muhtemelen yüzlercesini yaşamışsınızdır; NASA'ya göre, güneşin 11 yıllık faaliyet döngüsünde nerede olduğumuza bağlı olarak güneş, her hafta bir CME'den günde birkaç güne kadar herhangi bir yerde yayar . Çoğu CME, Dünya'nın güçlü manyetik alanı veya manyetosferi sayesinde, genel halk tarafından tamamen fark edilmeden gezegenimizin üzerinden geçer.

Bununla birlikte, en büyük, en enerjik CME'ler, geçerken gezegenimizin manyetik alanını sıkıştırabilir ve bu da jeomanyetik fırtına olarak bilinen şeye neden olabilir.

Güneşten gelen elektromanyetik enerji manyetosferimize akarken, Dünya atmosferindeki atomlar ve moleküller elektriksel olarak yüklenir ve dünya çapında görülebilen etkiler yaratır. Bu tür fırtınalar sırasında, tipik olarak yalnızca Kuzey Kutbu yakınında görülen aurora borealis, ekvator yakınında görünür hale gelecek kadar aşağı kayabilir.

Dünyanın dört bir yanındaki radyo ve radar sistemleri kararabilir ve elektrik şebekeleri aşırı yüklenebilir ve güç kaybedebilir. Bazı uzmanlar, yeterince büyük bir CME'nin, deniz altı internet kablolarını aşırı yükleyerek ve dünyanın bazı bölgelerini haftalarca veya aylarca web erişimi olmadan bırakarak bir " internet kıyameti " yaratabileceğinden korkmaktadır , ancak bu henüz gerçekleşmemiştir. Dünya atmosferinin korumasının ötesinde yörüngede dönen uydular ve uzay istasyonları da CME'lerin dönek radyasyonu tarafından zayıflatılabilir.

Yine de, kaydedilen tarihteki en güçlü jeomanyetik fırtına bile - 1859 Carrington Olayı - insanların veya Dünya'daki diğer yaşamların sağlığı üzerinde gözle görülür bir etkisi olmadı. Bundan önce daha güçlü güneş fırtınaları gezegenimizi dövdüyse, insan sağlığını da etkilediklerine dair bir kanıt yok.

Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi'nin Uzay Hava Tahmin Merkezi'nde araştırmacı olan Doug Biesecker, Stanford Güneş Merkezi'ne “Ne olursa olsun, işaret fişeklerinin bizim için Dünya üzerinde önemli bir etkisi yok” dedi . "Bizi yok etmek için Dünya'ya ne tür akımların çarpması gerekir? Bunun cevabını bilmiyorum, ama açıkçası, insan sağlığı üzerinde ölçülebilir herhangi bir etkisi olacak kadar büyük bir güneş olayı bile gözlemlemedik."

yıldız hasarı

En yakın yıldızımız bir yok olma tehdidi oluşturmayabilir - ancak bilim adamları yakındaki diğer yıldızların olabileceğinden şüpheleniyor. Bazı yıldızların yakıtı tükendiğinde ve öldüklerinde, milyonlarca ışıkyılı boyunca uzaya güçlü radyasyon yayan muazzam bir süpernovada patlarlar. Bu patlamalar, güneş patlamalarından kat kat daha güçlüdür; Böyle bir patlama Dünya'ya yeterince yakın bir yerde meydana gelirse, ölmekte olan yıldız gezegenimizi o kadar çok ultraviyole radyasyona maruz bırakabilir ki, koruyucu ozon tabakasını sıyırıp, Dünya'yı yüklü bir yıldızlararası parçacık barajına karşı savunmasız hale getirebilir.

Yakın tarihli bir araştırmanın yazarları ( Ağustos 2020'de Ulusal Bilimler Akademisi Bildiriler Kitabı'nda yayınlandı ), Dünya'nın 65 ışıkyılı içindeki bir yıldızın ölümünün, yaklaşık 359 milyon yıl önce, sonunda bunu yapmış olabileceğinden şüpheleniyorlar. Devoniyen Dönemi ( 416 milyon ila 358 milyon yıl önce). Bu dönemin sonundaki kitlesel yok oluş, Dünya'daki omurgasızların %70'inin ölümüyle sonuçlandı, ancak bilim adamları bunu neyin tetiklediğinden emin değiller. Bununla birlikte, yok olma zamanından kalma fosil sporlarının incelenmesi, ultraviyole ışık hasarı belirtilerini ortaya çıkardı - bu, belki de patlayan bir yıldızın neslinin tükenmesini tetiklediğini düşündürdü .

Neyse ki, çalışma yazarları, yakın zamanda böyle bir tehdit oluşturacak kadar Dünya'ya yeterince yakın bir süpernova adayı olmadığını söyledi. Endişelenmemiz gereken yalnızca küçük, sıcak güneşimiz var ve atmosferimiz, o yıldızın dost tarafında kalmamızı sağlıyor.